Kategoriler

“Gülmek benimseme ifadesidir” diye bir cümle okudum. Yani, bir günah işlerken hafife almak ya da güzel görmek niyetimiz olmadan, nefsimizin hoşuna gittiğinden dolayı gülüyor ya da gülümsüyorsak, bu yine de hafife almak olur mu? Ya da birisi günah bir şey üzerine şaka yapıyorsa, o şakaya gülmek kişiyi dinden çıkarır mı? Gülmekle alakalı dini sınırlar nelerdir?

Taziyeye gidilince nelere dikkat edilmesi gerekir? Cenaze evinde, gelenlere yemek dağıtmak uygun mudur? Kısaca taziye adabı nasıl olmalıdır?

Kasten ve bilerek günah işledim. Allah beni de affeder mi? O günahımı bağışlar mı?

Eşitlik ve Adalet kavramlarının tanımları ve birbirlerinden farkları nelerdir? İslamî olarak bunu örnekleriyle beraber izah eder misiniz?

Sahabe Efendilerimizde insanlardan bir şey istememe özelliği var. Ve ahlak kitabında da bu durum, güzel özelliklerden sayılıyor. Ama illa ki insanlardan bir şey isteniyor. Bunu nasıl anlamalıyız, nasıl uygulamalıyız? Ölçümüz nasıl olmalı?

Rabbimiz kul hakkı hariç her günahımızı affedeceğini buyuruyor. Peki kul hakkına girdiğimiz kişiler, onlarla helalleşmeden vefat etmişlerse ne yapmak gerekir? Arkalarından sürekli hayır dua edersek, onlarla helalleşmiş olur muyuz?

Sevdiğim bir arkadaşım yaptığı güzel hayırlı amelleri sürekli farklı ortamlarda ifade ediyor. Şu kitabı okudum, namaz kılacağım, çocuklara Kur'an öğretiyorum gibi. Su-i zan etmek istemem ama acaba gösteriş için mi söylüyor bunları? Onu bu hususta uyarmam gerekiyor mu? Alıngan bir yapısı var. Böyle durumlarda nasıl bir düşünce yapısına sahip olmak gerekiyor? Ne yapılmalı, nasıl hareket edilmeli?

Günah işlemek ne gibi zararlara yol açıyor? Hayatımızda nelere engel oluyor? Kıymetli izah ve açıklamalarınızın ardından kısa kısa maddelerseniz çok sevinirm.

Kendimi kötü ve değersiz hissediyorum. Çok param, makamım, bilgim ve kariyerim olmadığı için üstüne engelliyim diye kimse beni sevmiyor ve bana değer vermiyor. Ben ne yapmalıyım? Nasıl düşünmeliyim?

"Nefsine ağır gelen, hakkında hayırlı olandır." Bu söz için, Hz Ali'nin sözü deniliyor. Doğru mudur? Bu sözden ne anlamalıyız?

Sevmek içimi çok rahatlatıyor, iyi bir insan oluyorum, kalbim ferahlıyor ama insanları sevemiyorum. Sanki nefsimi daha çok seviyorum. Ben böyle olmak istemiyorum. Ben tüm varlıkları nasıl sevebilirim? Bu sevmenin ölçüsü nedir?

Hiç birşey ortada yokken insanin canı neden sıkılır? İmani tahkiki elde etmek can sıkıntısını giderir mi? Peygamber Efendimizin (s.a.s) canı sıkılıyor muydu?

Dava şuuru nasıl elde edilir? Hizmetin ulviyeti ve kutsiyetini bildiğimiz halde her zaman ona uygun hareket edemiyoruz. Bayraktarlığını yapmaya çalıştığımız bir davanın vakarını her zaman nasıl muhafaza edebiliriz? Bazen ona layık olmadığımızı düşünüyoruz. Bu hallerden nasıl kurtulabiliriz?

Yılbaşı kutlamalarının Müslümanlara verdiği zararları geniş bir şekilde izah eder misiniz? Yılbaşında olduğu gibi umumi günahların arttığı böyle zamanda yapılan ibadetler diğer zamanlara göre daha mı sevaplı olur?

İslami olarak mesul olmama, mesala deli olma tam olarak nasıldır, bunun ölçüsü nedir?

Ailemden bir ferd namaz kılmıyor. Fakat insanlarin yanında namaz kılıyor ve kıldığını söylüyor. Bu kişinin yalanına susmak zorunda kalıyorum, onu küçük düşürmemek için. Fakat vicdanım hiç rahat değil. Dinen çocukların, yalan söyleyen anne babaya nasıl yaklaşması gerekir?

İhlas ve tevekkül kavramlarını izah eder misiniz? Bir iş yaparken ihlası ve tevekkülü nasıl yapacağız?

Hocam biz biliyoruz ki bizim vazifemiz çalışıp tevekkül etmek. Netice de Rabbimizin vazifesidir. Fakat takıldığım bir nokta var. Ben acaba neticelere müdahale edip etmediğimi nerden anlayacağım? Yani durmam gereken sınır neresidir? Buradaki neticeye müdahale aynı konu üzerine defalarca ısrar etmek diretmek midir? Ya da başka bir şey mi? Bir yol haritası çizer misiniz bana? Tevekkülde sınırım ve ölçüm ne olmalı?

İnsanların makamına göre konuşup irtibat kurmak ile maddi durumuna göre yapmacık hareketlerde bulunmak arasındaki fark nedir? Bu kimselerin İslâm'a göre durumu nedir?

O kadar çok enaniyetliyim ki, birisi benim hakkımda konuşsun, ne konuşursa konuşsun şeklinde düşünüyorum. Yaptığım mütevaziliklerin bile içinde kibir var. Bu durum nasıl aşılır, ne yapmalı nasıl bir yol izlenmeli?

Kime karşı tevazu kime karşı da izzetli davranalım?