Şeytanın cinlerden olduğunu ve ateşten yaratıldığını bildiren âyetler şöyledir:

Hani biz meleklere, “Âdem’e secde edin” demiştik; İblîs’ten başka hepsi secde ettiler. O cinlerdendi, Rabbinin emrinden dışarı çıktı. Şimdi siz, beni bırakıp da onu ve onu izleyenleri mi dost ediniyorsunuz? Oysa onlar sizin düşmanınızdır. Zalimler adına bu ne kötü bir tercih![1]

Allah buyurdu: “Ben sana emretmişken seni secde etmekten alıkoyan nedir?” (İblîs), “Ben ondan daha üstünüm; çünkü beni ateşten yarattın, onu çamurdan yarattın” dedi.[2]

Cin türüne gelince daha önce onu da kavurucu ateşten yaratmıştık.[3]

Peygamberimiz de şöyle buyurmaktadır:

“Melekler nûrdan, cinler kızıl ateşten, Âdem de size bildirilen şeyden (topraktan) yaratılmıştır.” [4]

Bu âyet ve hadisleri esas alan kelâm ve tefsir âlimleri şeytanın kendine has bir varlığının bulunduğunu kabul etmektedir. İbn Abbas’a göre Kur’an’da geçen “min mâricin min nâr” ifadesi “yalın ateş”, Mücâhid b. Cebr’e göre “yükselen sarı ve yeşilimsi alev”[5], Şehâbeddin Mahmûd el-Âlûsî’ye göre “dumansız saf alev”[6] mânasına gelir; “nâr-ı semûm”dan maksat da zehirleyici ateştir.[7] Bazı âlimler söz konusu ateşin bilinen ateşten yetmiş kat yoğun ve çok etkili olduğunu söylemektedir[8]

[1] Kehf 18/50

[2] A‘râf 7/12

[3] Hicr 15/27

[4] Müslim, Zühd 60. Ayrıca bk. Ahmed İbni Hanbel, Müsned, VI, 153, 168

[5] Muhammed b. Cerîr et-Taberî, Câmiʿu’l-beyân ʿan teʾvîli âyi’l-Ḳurʾân, Beyrut 1984, c.27, s. 126

[6] Şehâbeddin Mahmûd el-Âlûsî, Rûḥu’l-meʿânî fî tefsîri’l-Ḳurʾâni’l-ʿaẓîm ve’s-sebʿi’l-mes̱ânî, Dâru ihyâi’t-türâsi’l-Arabî, Beyrut, ts.  c. 27, s. 105

[7] Taberî, Câmiʿu’l-beyân , c. 14, s. 30

[8] Elmalılı, Hak Dini, İstanbul 1960, c.5, s. 3059