Sahâbîler yeni doğan çocuklarını, hayır duasında bulunması ve isim vermesi için Hz. Peygamber’e getirirlerdi. Hz. Peygamber bir miktar hurmayı çiğnedikten sonra bebeğin damağına yapıştırır, dua eder, bazen de isim koyardı.1 Ve Hazreti Peygamber (asm) şöyle buyururdu.
“Kıyamet günü kendi isimlerinizle ve babalarınızın isimleriyle çağrılacaksınız; o halde güzel isimler koyun.”2
Ayrıca Hz. Peygamber belirli bir yaşa gelmiş çocuklardan da gerekli gördüklerinin isimlerini değiştirmiştir. Mesela Abdullah Bin Selam’ın oğlunu kucağına oturtup başını okşamış ve ona Yusuf ismini vermiştir.3 Oğlu ile gelen Sebre’ye çocuğun ismini sormuş, “Azîz” deyince de “Allah’tan başka Azîz yoktur.” diyerek bu ismin kullanılmasını doğru bulmamış ve “Ona Abdurrahman deyin.” demiştir.4
Benzer şekilde yetişkin sahabilerin de isimlerini değiştirdiği olmuştur. Mesela; Hz. Ömer’in Âsiye isimli kızının ismini Cemîle yapmıştır.5 Zeyneb bint Ebû Seleme’nin kızı Berre’nin ismini, bu ismin nefsi tezkiye etmesini gerekçe göstererek Zeyneb olarak değiştirmiştir.6 [23] Hanımı Zeyneb bint Cahş’ın 7 ve Cüveyriye’nin8 de eski isimleri Berre olarak değiştirilmiştir.
İsimlerin insan kişiliğinde etki edip etmeme meselesi ise; bizzat Kuran'da ve Hadis-i şeriflerde bu konuya dair bir bilgiye rastlayamadık. Lâkin isimlerin karakter üzerinde etkisi olabileceği yönünde uzmanların beyanatları vardır.
Çocuklara isim koyarken dikkat edilecek hususlar için lütfen bakınız;
https://risale.online/soru-cevap/isim-2
Ebu Dâvud , “Edeb”, 107; Şâmî, IX, 361.
Ebû Dâvûd, Edeb 69
Ahmed b. Hanbel, IV, 35; Heysemî, IX, 543-544; Şâmî, IX, 362.
Ahmed b. Hanbel, IV, 178; Heysemî, VIII, 97; Şâmî, IX, 359. Hubâb olan ismini Abdurrahman olarak değiştirmiştir. Bk. İbn Kâni’, II, 161-162; Heysemî, III, 306; Şâmî, IX, 360.
Buhârî, el-Edebü’l- müfred, s. 277; Müslim, “Adab” , 3; İbn Mace, “Edeb”, 32; Şâmî, IX, 359.
Müslim, “Adab” , 3; İbn Mace, “Edeb”, 32; Münzirî, IV, 141; Şâmî, IX, 358.
Müslim, “Adab” , 3; İbn Abdülber, Iv, 406; Humeydî, IV, 279; Şâmî, IX, 358
ibn Sa’d, VIII, 119; Ahmed b. Hanbel, I, 258; Müslim , “Adab”, 3; İbn Hibbân, XIII, 143; Şâmî, IX, 358.