Kur’ân-i Kerim'in dışında siyer, hadis, fıkıh, tasavvuf, Risale-i Nur gibi dinî kitapları ellerine almaları bir kısım âlimlere göre caizdir. Ancak bu kitapların içinde bulunan âyetlere el sürmemeleri gerekmektedir.
Dolayısıyla içinde âyet bulunabilen kitapları okumakta bir beis yoksa da âyetlere dokunmamak gerekmektedir. Âlimlerimiz en güzelinin bu kitapları bir bez, örtü ile tutmak olduğunu da takva cihetiyle tavsiye etmişlerdir.
İslâm âlimlerinin çoğunluğu hayızlı kadının Kur’ân’dan, Kur’ân okuma maksadıyla bir âyet bile okuyamayacağını söylemişlerdir. Aynı zamanda bunlar bu halde iken Kur’ân âyetlerini de yazamazlar. Bu konuda Tevrât, İncil ve Zebur da Kur’ân gibidir.
İmam-ı Âzam'dan nakledilen görüşe göre, Kur'an âyetlerini içeren kitaplara (tefsir, fıkıh kitapları vb.) abdestsiz olarak dokunmak mekruh değildir. Çünkü kişi, bu kitapları eliyle tuttuğunda doğrudan Kur'an'ın kendisine (Mushaf'a) dokunmuş sayılmaz. Bu tür kitaplardaki âyetler, kitabın tüm içeriğinin yalnızca küçük bir bölümünü oluşturur. Bu nedenle, abdestsiz dokunmanın bir sakıncası (mekruhiyet) olmayacağı belirtilmektedir.”1 Tahtavî’de şöyle bir ibare yer almaktadır:
"Tefsirlerdeki Kur’ân âyetlerine el sürülmesi câiz değildir. Fakat diğer kısımlarına el sürülebilir.”2
Ancak “Şâfiîlere göre ise, eğer tefsir kısmı Kur’ân’dan fazla ise (Risale-i Nur gibi eserler) abdestsiz olarak ele alınabilir. Şayet Kur’ân kısmı fazla ise dokunmak câiz olmaz.”3
Maliki mezhebine göre Kur'ân'ı öğrenmek veya öğretmek için ona dokunmak ve okumak caiz olduğundan; öğrenmek ve öğretmek maksadıyla Risale-i Nur gibi Kur'ân’a ait tefsirleri, okumak ve yazmak da caiz olduğu anlaşılıyor.
İşin en faziletlisi şudur ki; bir kısım âlimlere göre, Besmelenin yazılacağı bir boş kağıdı dahi ihtiyaç olmadıkça abdestsiz ele almamaktır.
İbrahim Halebî, Halebî-i Sağîr, s.40.
Tahtâvî. Hâşiyetü’Tahtâvî alâ Merâki’l-Felâh. (İstanbul: Temel Neşriyat, 1985), s.66.
Abdurrahman el-Cezerî. Kitabü’l-Fıkhı ale’l-Mezâhibi’l-Erbaa. (Kâhire: Matbaatü’l-İstikame), c.1, s.49.
