Bediüzzaman Hazretleri şöyle der:
Evvelen Kur’ân-ı Mu‘cizü’l-Beyân اَنْزَلْنَا kelimesiyle, demirdeki azîm ve çok ehemmiyetli ni‘met cihetini ihtâr etmek için اَنْزَلْنَا demiş. Çünkü yalnız demirin zâtını nazara vermiyor ki; اَخْرَجْنَا desin. Belki ni‘met-i azîmesini ve nev‘-i beşerin demire ne derece muhtaç olduğunu ihtâr içindir. Ni‘met ciheti ise, ni‘met aşağıdan yukarıya çıkmıyor, belki rahmet hazinesinden geliyor. Rahmet hazinesi ise, elbette âlî ve yukarı ve ma‘nen yüksek mertebededir. Elbette ni‘met, yukarıdan aşağıyadır ve muhtaç olan beşerin mertebesi aşağıdadır. Elbette in‘âm, ihtiyâcın fevkındedir.1
Ayette اَنْزَلْنَا (indirdik) ifadesinin nimet cihetini hatırlatmak için kullanıldığını ve yalnızca demirin kendisinin nazara verilmediğini ve insanların demire ne kadar muhtaç olduğunu ve veren elin de alan elden üstün ve yukarıda olduğu için ayetteki ifadenin "indirdik" olarak kullanıldığını nazara veriyor.
Öte yandan bilim adamları demir elementiyle ilgili; Güneş’in 6000 santigratlık bir yüzey ısısı ve 20 milyon santigratlık bir çekirdek ısısının olduğunu demirin ancak Güneş’ten çok daha büyük yıldızlarda birkaç yüz milyon dereceye varan sıcaklıklarda "Nova veya Süpernova" olarak adlandırılan yıldızlarda oluşabileceğini ve bu yıldızlarda demir miktarı belli bir oranı geçince, artık yıldızın bunu taşıyamayacağını ve patlayarak uzaya dağıldığı ve böyle bir süpernova yıldızının patlamasıyla dünyaya geldiğini açıklıyorlar. Bu da Rabbimizin ihsanı ve keremiyle demirin yukarıdan bize verildiğini ispatlıyor.
Hazreti Muhammed (sav) ancak günümüz fen ve teknolojisiyle bilinebilcek bu bilgiyi 7. yüzyılda bilme imkan ve ihtimali yoktu. Bu da bize Kur'an'ın hem Allah'ın kelamı olduğunu hem de günümüze bakan mucizelik yönünü ispatlamaktadır.
Bediüzzaman Said Nursi, Le'malar, Hayrat Neşriyat, Isparta 2016, s.285