Sorunuzun ilk kısmı olan “İmanın zedelenmesi” tabiri, işlenen günahların insanın maneviyatına zarar vermesi ve diğer günahlara girmeyi alışkanlık hâline getirmeye sebep olmasıdır. Bu hususla ilgili Peygamberimiz (s.a.v.) şu şekilde buyurmuştur:

Kul bir günah işlediği zaman kalbinde siyah bir nokta oluşur. Bundan vazgeçip tövbe ve istiğfar ettiği zaman kalbi parlar. Günahtan dönmez ve bunu yapmaya devam ederse siyah nokta artırılır ve sonunda tüm kalbini kaplar. Allah’ın (Kitabında) ‘Hayır! Doğrusu onların kazanmakta oldukları kalplerini paslandırmıştır,¹  diye anlattığı pas işte budur.² 

Bu hadis-i şerifle bağlantılı bir açıklama yapan Bediüzzaman Hazretleri şu ifadeyi kullanmaktadır:

Evet günah kalbe işleyip, siyahlandıra siyahlandıra tâ nur-u imanı çıkarıncaya kadar katılaştırıyor. Herbir günah içinde küfre gidecek bir yol var. O günah istiğfar ile çabuk imha edilmezse, kurt değil, belki küçük bir manevî yılan olarak kalbi ısırıyor.³ 

Bu paragrafta, sürekli işlenen günahların insanları imandan uzaklaştırdığı, iman ettiği değerlerin artık hayatından çıkmaya başladığı ve etkisini kişi üzerinde gösterememesine sebep olduğu anlatılmaktadır. Onun için işlenen her bir günahın ardından hemen tevbe edilmeli, ve manen temizlenilmelidir. Konuyla alakalı başka bir ifadesinde Bediüzzaman Hazretleri şöyle söylemektedir:

Meselâ: Utandıracak bir günahı gizli işleyen bir adam, başkasının ıttılaından çok hicab ettiği zaman, melaike ve ruhaniyatın vücudu ona çok ağır geliyor. Küçük bir emare ile onları inkâr etmek arzu ediyor.
Hem meselâ: Cehennem azabını intaç eden büyük bir günahı işleyen bir adam, Cehennem'in tehdidatını işittikçe istiğfar ile ona karşı siper almazsa, bütün ruhuyla Cehennem'in ademini arzu ettiğinden, küçük bir emare ve bir şübhe, Cehennem'in inkârına cesaret veriyor.⁴ 

Bu paragrafta anlatılan ise; günah işleyen kişi, her hâlinin melekler tarafından kayıt altına alındığını bildiği için meleklerin varlığı ona ağır gelir. Hatta küçük bir delil bulsa, melekleri inkâra kadar gitme meyli onda başlar. Oysa meleklere iman, imanın şartlarındandır. İnkar edilemez; inkâr eden dinden çıkar.

Yine bir günah işleyen kişi, günahından dolayı cehennemle cezalandırılacağını bilir. Bundan dolayı cehennemin var olması ona ağır gelir. Cehennem olmasaydı diye düşünmeye başlayabilir. Cehennemi yaratan Allah’a bir nevi gizli düşman vaziyeti alır. Örnekler çoğaltılabilir. Demekler günahlar insanın imanını zedeler ve maneviyatına zarar verir. Başka bir ifadede ise Bediüzzaman Hazretleri şöyle söylemektedir:

Bizde biri fâsık olsa galiben ahlâksız ve vicdansız olur. Zira arzu-yu masiyet, vicdandaki imanın sadâsını susturmakla inkişaf edebilir. Demek vicdanını ve maneviyatını sarsmadan, istihfaf etmeden tam ihtiyar ile şerri işlemez.⁵ 

Bu paragrafta ise anlatılan günah arzusu oluştuğu vakit, kişi vicdanından gelen mânevî sesi ve imânî değerleri sarsıp hatta hiçe sayarak günahı işleyebilir. Bundan dolayı imanı zedelenir, imanın kişi üzerindeki etkisi zayıflar.
Sorunuzun diğer kısmı olan lisanın zevk-i ruhanîsine ilişmek de günahların neticesi olarak karşımıza çıkar. Günahlar dolayısıyla imanı zayıflayan kişinin ilimle meşgul olması, ibadet etmesi, Kur’ân okuması, zikirle meşgul olması zorlaşır. İlme ve ibadete karşı yabanileşir, istek ve arzusu kalmaz. Aynı şekilde günahlar içinde bulunan kişinin mânevî hallerden zevk alması da güçleşir. İmanın, ibadetin ve ilmin tadını alamaz hale gelir.