Barla Lahikası'nın 133. Mektubunun başında "Yirmi İkinci Mektub’un Hâtimesinde şu âyete dâir olan bahse bir zeyildir." diyor. Bu mektup 22. Mektub'un Hâtimesinin arkasında bulunmamakta, sadece Barla Lahikası'nda yer almakta. Acaba böyle olmasının sebebi nedir?

Bu sorunuza cevaben öncelikle denilebilir ki; Üstad Bediüzzaman Hazretleri böyle takdir etmiştir. Sebebini tam olarak bilemeyiz. Fakat Risale-i Nur külliyatı mantığıyla ve Bediüzzaman Hazretlerinin telif sistemine sadık kalarak bu meseleyi yorumlamaya çalışalım:

Barla Lahikası'ndaki 133. Mektub şöyle başlıyor:

"Yirmi İkinci Mektub’un Hâtimesinde şu âyete dair olan bahse bir zeyildir." Fakat bu zeyil (ek açıklama), gıybet hakkındaki 22. Mektubun Hâtimesi'nin sonunda bulunmuyor, sadece Barla Lahikası'nda yer alıyor.

Çünkü Barla Lahikası doğrudan Risale-i Nur'un asıl telif eserlerine eklenmiş bir kitap değildir.
Barla Lahikası ve diğer lahika mektupları;

• Telif sürecindeki açıklamalar,
• Talebelerin sualleri üzerine yapılan izahlar,
• Ek şerhler,
• Özel ders notları ve cevaplar gibi destekleyici yazılardan oluşur.

Bu nedenle 133. Mektub, Yirmi İkinci Mektub’un Hâtimesine bir zeyil (ek açıklama) olarak yazılmış, fakat esas metne doğrudan dâhil edilmemiştir. Çünkü Bediüzzaman Hazretleri telif ettiği ana eserlerin metnine sonradan ekleme yapmayı uygun görmemiştir.
Bunun yerine bu tür ilaveleri ve şerhleri Lahikalar (yani ek mektuplar) içinde toplamıştır.

Sonuç olarak, Bediüzzaman Hazretleri Risale-i Nur’un metnini "ilham nevinden telif edilmiş bir Kur'an tefsiri" olarak gördüğünden, telif edilen bir risalenin olduğu gibi muhafaza edilmesini murad etmiş olabilir. Yani 22. Mektub ana risaledir, telif tamamlanmıştır, değiştirilmemiştir. 133. Mektub ise o risalenin sonunda olabilecek bir açıklamadır, ama Risale-i Nur’un orijinal ana metnini değiştirmemek için Barla Lahikası'na alınmıştır denebilir.