19. Mektub’un "Sekizinci İşareti'ni" cümle cümle izah eder misiniz?

Sekizinci İşaret:

On Dokuzuncu Mektubun Sekizinci Nükteli İşareti

Su hususunda tezâhür eden bir kısım mu‘cizâtı beyân eder.

Su konusunda gerçekleşen bazı mucizeleri açıklar.

Mukaddime: Ma‘lûmdur ki, cemâatler içinde vukū‘ bulan hâdiseler, âhâdî bir sûrette nakledilse, tekzîb edilmediği vakit, doğruluğunu gösterir. Çünkü insanın fıtratında, yalana yalandır demeye cibillî bir meyil vardır.

Giriş: Herkesçe bilinir ki, topluluklar içerisinde gerçekleşen hadiseler, bir veya iki rivayet kanalından nakledilmiş olsa ve dolayısıyla tevatür derecesine ulaşmasa; o hadiseyi haber veren kişi hadiseye şahit olan diğer kişiler tarafından yalanlanmazsa haberin doğru olduğu anlaşılır. Çünkü insanın fıtratında yalana yalandır demeye yaratılıştan gelen bir meyil vardır.

Hususan her kavimden ziyâde yalana karşı sükût etmez Sahâbeler olsa,

Özellikle de bu kişiler yeryüzünde yaşamış olan bütün toplumlardan daha fazla bir hassasiyetle yalana karşı asla susmayacak olan sahabe toplumu olsa,

hususan hâdiseler Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’a taalluk etse ve bilhassa nakleden meşâhîr-i Sahâbeden olsa, elbette o haber-i vâhid sâhibi, o hâdiseyi gören cemâati temsîl eder hükmünde rivâyet eder.

Özellikle de meydana gelen, bahsi geçen hadiseler bütün sahabelerin hayatlarındaki en önemli kişi olan Peygamber Efendimiz (asm)’a temas etse, onunla ilgili olsa ve özellikle de bu hadiseleri nakleden sahâbelerin en meşhurları, en önde gelenleri olsa; elbette o hadiseyi anlatan sahabe bir kişi de olsa hadisenin gerçekleşmesini gören topluluğu temsil ederek rivayet ediyor demektir.

Halbuki şimdi bahsedeceğimiz mu‘cizât-ı mâiyeyi, her bir misâli çok tarîklerle, çok Sahâbelerin ellerinden, binler Tâbiînin muhakkikleri el atıp almışlar. Sağlam olarak ikinci asır müctehidlerinin ellerine vermişler. Onlar da kemâl-i ciddiyetle ve hürmetle el atıp, kabul edip, arkalarındaki asrın muhakkiklerinin ellerine vermişler. Her tabaka, binler kuvvetli ellerden geçip, gele gele tâ asrımıza gelmiş.

Halbuki, şimdi bahsedeceğimiz su ile ilgili mucizelerin her bir örneğini çok ayrı rivayet yollarından tabiinin binlerce muhakkik âlimleri sahâbelerin özenli ellerinden teslim almışlar. Tabiin bu hadisleri sapasağlam olarak hicrî ikinci asırda yaşayan müçtehid hadis âlimlerinin ellerine teslim etmişler. Hicri ikinci asırda yaşayan hadis âlimleri de tam bir ciddiyetle ve büyük bir hürmetle hadislerin muhafaza ve bir sonraki nesle aktarılmasına el atıp, bu manevi vazifeyi kabul edip, arkalarından gelen muhakkik hadis âlimlerinin ellerine vermişler. Her ilim tabakası binlerce kuvvetli, dirayetli ellerden geçirip, hadis-i şerifler ta bizim zamanımıza kadar sıhhatli ve sapasağlam olarak gelmiş.

Hem asr-ı saadette yazılan kütüb-ü ehâdîsiye sağlam olarak devredilip, tâ Buhârî ve Müslim gibi ilm-i hadîsin dâhî imamlarının eline geçmiş.

Hem en başta daha Efendimizin yaşadığı o saadet asrında yazılmaya başlanan, yazı ile kayıt altına alınan hadisler çok çeşitli sahâbelerin hadis defterleri, hadis kitapları sağlam olarak birinden diğerine devredilip, ta İmam Buhârî ve İmam Müslim gibi hadis ilminin dâhî imamlarının ellerine kadar ulaşmış. 

Onlar da kemâl-i tahkîk ile merâtibini tefrîk ederek, sıhhati şübhesiz olanları cem‘ ederek bize ders vermişler, takdîm etmişler. جَزَاهُمُ اللّٰهُ خَيْرًا كَث۪يرًا 

Onlar da tam bir araştırmacılık örneği gösterip adeta kılı kırk yarar hassasiyetinde ince eleyip sık dokuyarak, hadislerin sıhhat derecelerini tespit ederek,[1] sıhhatinde en küçük bir şüphe olmayanları bir araya getirip bizlere ders vermişler, sunmuşlar. Allah, yaptıkları bu hizmetin karşılığını onlara çokça ihsan etsin.

İşte Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın mübârek parmaklarından suyun akması ve pek çok adama içirmesi mütevâtirdir. Öyle bir cemâat nakletmiş ki, yalana ittifâkları muhâldir.

İşte Peygamber Efendimiz (asm)’ın mübarek parmaklarından suyun akması ve pek çok kişiye bu sudan içirmesi hadisesi mütevâtir derecesindedir. Bir şey mütevâtir ise yalan olma ihtimali yok demektir. Üç defa gerçekleşen parmaklarından su akması hadisesi, öyle bir sahabe topluluğu içerisinde gerçekleşmiş ki, yalan üzerine söz birliği etmelerine imkân yoktur.

Şu mu‘cize gayet kat‘îdir. Hem üç def‘a, üç mecma‘-ı azîmde tekerrür etmiş.

Efendimizin parmaklarından su akması mucizesi son derece kesindir. Üç büyük toplulukta üç defa tekrarlanmış.

Başta Buhârî, Müslim, İmâm-ı Mâlik, İmâm-ı Şuayb, İmâm-ı Katâde gibi pek çok ehl-i sahîh bir cemâat,

Başta İmam Buhârî, İmam Müslim, İmam Malik b. Enes, İmam Amr b. Şuayb[2] ve İmam Katâde[3] gibi topluluk denecek kadar sayıları çok olan, naklettikleri hadislerin sıhhati noktasında son derece ihtimamlı olan bu hadis âlimleri,

Sahâbelerden, başta hâdim-i Nebevî Hazret-i Enes, Hazret-i Câbir, Hazret-i ibn-i Mes‘ûd gibi meşâhîr-i Sahâbenin bir cemâatinden, parmaklarından suyun kesretle akması ve orduya içirmesi nakl-i sahîh-i kat‘î ile beyân edilmiştir.

Sahâbelerden ve özellikle de başta Peygamber Efendimizin hizmetkârı Hz. Enes b. Malik, Hz. Cabir b. Abdullah, Hz. Abdullah b. Mes’ud gibi sahabenin ilmiyle meşhur olan bir topluluktan, Peygamber Efendimiz (asm)’ın parmaklarından suyun çoklukla akması ve ordusuna içirmesi; sıhhat ve doğruluğunda şüphe olmaksızın beyan edilmiş.[4]

Bu nevi‘ mu‘cize-i mâiyeden pek çok misâllerinden “Dokuz Misâli” beyân edeceğiz.

İşte su ile ilgili gerçekleşen mucizelerin pek çok misallerinden sadece dokuz misalini açıklayacağız.

Birinci Misâl:

Su ile ilgili mucizelerin birinci misali:

Başta Buhârî, Müslim, kütüb-ü sahîha Hazret-i Enes’den nakl-i sahîh ile haber veriyorlar ki:

Başta İmam Buhârî ve İmam Müslim’in kitapları olmak üzere sahih hadis kitapları Hz. Enes b. Malik’ten naklederek sıhhatli bir şekilde haber veriyorlar ki:

Hazret-i Enes diyor: “Zevrâ nâm-mahalde üç yüz kişi kadar, Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm ile beraber idik. İkindi namazı için abdest almayı emretti. Su bulunmadı. Yalnız bir parça su emretti, getirdik. Mübârek ellerini içine batırdı. Gördüm ki, parmaklarından çeşme gibi su akıyor.

Hz. Enes şöyle diyor: “Peygamber Efendimizle birlikte Zevra[5] adındaki yerde üç yüz kişi kadardık. Efendimiz (asm) ikindi namazı için abdest almamızı emretti fakat abdest almak için su bulamadık. Sadece bir miktar su istedi. Biz de getirdik. Mübarek ellerini o az suyun içine batırdı. Çıkardığında parmaklarından çeşme gibi su aktığını gördüm.

Sonra bütün maiyetindeki üç yüz adam geldiler. Umumu abdest alıp içtiler.”

Bu halde mübarek ellerinden su akmakta iken emrindeki üç yüz sahabe geldiler. Bütün hepsi hem abdest alıp hem de içtiler.”

İşte şu misâli, Hazret-i Enes üç yüz kişiyi temsîl ederek haber veriyor.

İşte Hz. Enes, su ile ilgili şu mucizeyi orada bulunan üç yüz kişiyi temsil ederek haber veriyor.

Mümkün müdür ki, o üç yüz kişi şu habere ma‘nen iştirâk etmesinler? Hem iştirâk etmedikleri halde, tekzîb etmesinler?

Hiç imkânı var mıdır ki? Orada bulunan ve bu hadiseye şahit olan, mucize eseri olarak akan bu sudan içen o üç yüz kişi Hz. Enes’in onları temsil ederek verdiği bu habere iştirak etmesinler. Veyahut böyle bir habere iştirak etmiyor olsalar yalanlamama imkânı var mıdır?

İkinci Misâl:

Su ile ilgili mucizelerin ikinci misali:

Başta Buhârî, Müslim, kütüb-ü sahîha haber veriyorlar ki, Hazret-i Câbir ibn-i Abdullâhi’l-Ensârî beyân ediyor:

Buhârî ve Müslim’in Sahihleri başta olmak üzere sahih hadis kitapları haber veriyorlar ki, Hz. Cabir b. Abdullah el-Ensarî şöyle beyan ediyor:

“Biz bin beş yüz kişi Gazve-i Hudeybiye’de susadık. Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm kırba denilen deriden bir kap sudan abdest aldı. Sonra elini içine soktu. Gördüm ki, parmaklarından çeşme gibi su akıyor. Bin beş yüz kişi içip kaplarını o kırbadan doldurdular.”

“Hudeybiye seferinde bin beş yüz kişi susuz kaldık. Resul-i Ekrem (asm) kırba adı verilen deriden bir su kabının içinde bulunan az sudan abdest aldı. Sonra mübarek ellerini su kabının içine soktu. Ellerini geri çıkardığında parmaklarından çeşme gibi su aktığını gördüm. Bin beş yüz kişinin tamamı bu sudan hem içtiler hem de kaplarını doldurdular.”

Sâlim ibn-i Ebi’l-Ca‘d Câbir’den sormuş: “Kaç kişi idiniz?” Câbir demiş ki: “Yüz bin kişi de olsa idi, yine kâfî gelirdi. Fakat biz on beş yüz, yani bin beş yüz idik.”

Salim b Ebu’l Ca’d[6] adındaki sahabe Hz. Cabir’den “kaç kişiydiniz?” diye sormuş. Hz. Cabir ona “yüz bin kişi de olsaydık yine o su bize yeterdi. Fakat biz on beş (15) adet yüz, yani bin beş yüz kişiydik” demiş.

İşte şu mu‘cize-i bâhirenin râvîleri ma‘nen bin beş yüz kadardırlar.

İşte bu apaçık mucizenin rivayet edenleri aslında bin beş yüz kişi kadardır.

Çünkü fıtrat-ı beşeriyede, yalana yalan demek bir meyl-i arzusu vardır.

Çünkü insan fıtratında yalana yalan demek için yaratılıştan gelen bir meyil ve arzu vardır.

Sahâbeler ise, sıdk ve doğruluk için, can ve mal ve peder ve vâlidelerini ve kavim ve kabîlelerini fedâ edip sıdk ve hak için fedâî oldukları halde,

Sahabeler ise sıdk ve doğruluk için canlarını, mallarını, ana-babalarını, içinde yaşaya geldikleri toplumlarını, mensubu oldukları kabilelerini feda edip hak olan davaları ve doğruluk için her şeylerini feda ettikleri halde,

hem “Benden bilerek yalan bir şey haber veren, cehennem ateşinden yerini hazırlasın!” meâlindeki hadîs-i şerîfin tehdîdine karşı, yalana mukābil sükût etmeleri mümkün değildir. Madem sükût ettiler. O haberi kabul ettiler. Ma‘nen iştirâk edip tasdîk ediyorlar, demektir.

Hem de Peygamber Efendimizin; “Bilerek benim yerimde yalan söyleyen cehennem ateşinden yerini hazırlasın!” mealindeki hadis-i şerifinin içerdiği tehdide karşı, sahâbelerin yalan bir habere karşılık susmaları mümkün değildir. Madem sustular. Demek ki bu haberi kabul ettiler. Demek ki, anlatılan bu olaya ortak olup anlatılan bu mucizeyi tasdik ediyorlar.

Üçüncü Misâl:

Su ile ilgili mucizelerin üçüncü misali:

Gazve-i Buvât’da, yine Buhârî, Müslim başta, kütüb-ü sahîha beyân ediyorlar ki,

Buvât[7] gazvesinde yine Buhârî ve Müslim’in Sahih adlı hadis kitapları olmak üzere sahih hadis kitapları şöyle beyan ediyorlar ki,

Hazret-i Câbir dedi ki: “Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm ferman etti: نَادِ بِالْوُضُٓوءِ Abdest almak için ‘nidâ et’ dediler. ‘Su yok’ denildi.

Hz. Cabir şöyle dedi: “Resul-i Ekrem (asm), “Abdest için nida et” diye emir buyurdu. Kendisine “su yok” diye cevap verildi.

Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm dedi: ‘Bir parça su bulunuz.’ Gayet az su getirdik. Sonra o az su üstüne elini kapadı. Bir şeyler okudu, bilmedim ne idi.

Bunun üzerine Resul-i Ekrem (asm) “Bir parça su bulunuz” dedi. ‘Bulduğumuz gayet az miktardaki suyu getirdik. Peygamber Efendimiz (asm) o az suyun üstüne elini kapatıp ne olduğunu bilmediğim bir şeyler okudu.’

Sonra ferman etti: رِدْنَا بِجَفْنَةِ الرَّكْبِ Yani ‘Kafilenin büyük teştini getir bana.’ getirildi.

Sonra Peygamber Efendimiz (asm), “Kafilenin büyük teştini bana getir” diye emretti. Getirildi.

Ben de Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın önüne koydum. O da elini içine koydu. Parmaklarını açtı. Ben de o az suyu mübârek eli üzerine döküyordum. Gördüm ki, mübârek parmaklarından kesretle su aktı. Sonra teşt doldu.

Ben de o teşti[8] Resul-i Ekrem (asm)’ın önüne koydum.

Suya muhtaç olanları çağırdım. Bütün geldiler. O sudan abdest alıp içtiler. Ben dedim: ‘Daha kimse kalmadı.’ Elini kaldırdı. O cefne, yani tekne lebâleb dolu kaldı.”

Suya ihtiyacı olanları çağırdım. Bütün hepsi geldiler. O sudan hem abdest alıp hem de içtiler. Ben de Peygamber Efendimize “sudan içecek daha kimse kalmadı” dedim. Efendimiz (asm) elini kaldırdı. O cefne yani tekne ağzıyla beraber dolu kaldı.”

İşte şu mu‘cize-i bâhire-i Ahmediye (asm) ma‘nen mütevâtirdir.

İşte Hz. Muhammed (asm)’ın su ile ilgili şu apaçık mucizesi manevî mütevâtir derecesindedir.

Çünkü Hazret-i Câbir o işte başta olduğu için, birinci söz onun hakkıdır. O umumun nâmına i‘lân ediyor.

Çünkü Hz. Cabir (ra) bu olaya şahit olan bütün sahâbelerin namına bu mucizeyi ilan ediyor. Dolayısıyla onların manevi desteğini alıyor. Hz. Cabir bu mûcize gerçekleşirken en başta olduğu için bu hadiseyi anlatmak noktasında söz hakkı onundur.

Çünkü o vakit hizmet eden o zât idi. İ‘lân başta onun hakkıdır. İbn-i Mes‘ûd da aynen rivâyetinde diyor ki: “Ben gördüm ki, Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın parmaklarından çeşme gibi su akıyor.”

Çünkü o vakit Efendimize hizmet eden Hz. Cabir idi. Bu sebeple bu hadiseyi ilan etmek en başta onun hakkıdır. Abdullah İbn-i Mes’ud (ra) da aynı olayı rivayet ederken: “Resul-i Ekrem (asm)’ın parmaklarından çeşme gibi su akıyorken gördüm” diyor.

Acaba meşâhîr-i sıddîkîn-i Sahâbeden olan Enes, Câbir, İbn-i Mes‘ûd gibi bir cemâat dese: “Ben gördüm.” Görmemesi mümkün müdür?

Acaba, sahabenin Efendimize sadakatiyle meşhur olanlarının en başında gelen Hz. Enes, Hz. Cabir, Hz. İbn-i Mes’ud gibi bir topluluğun, görmedikleri halde “ben gördüm” demeleri mümkün müdür?

Şimdi şu üç misâli birleştir. Ne kadar kuvvetli bir mu‘cize-i bâhire olduğunu gör. Ve üç tarîk birleşse, hakîkî tevâtür hükmünde parmaklarından su akmasını kat‘î isbat eder.

Şimdi verdiğimiz şu üç misali zihninde birleştir. Ne kadar kuvvetli ve apaçık bir mucize olduğunu kendi gözünle gör. Şayet bu üç rivayet birleştirilse; Peygamber Efendimizin parmaklarından su akmasıyla ilgili mucizesinin hakiki tevatür derecesinde olduğunu kesin olarak ispat eder.

Hazret-i Mûsâ Aleyhissellâm’ın taştan on iki yerde çeşme gibi su akıtması, Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın on parmağından on musluk suyun akmasının derecesine çıkamaz.

Hz. Musa (as)’ın mucize olarak -asasını vurmak suretiyle- on iki yerde çeşme gibi su akıtması, Resul-i Ekrem (asm)’ın on parmağından on musluk suyun akmasının derecesine yetişemez.

Çünkü taştan su akması mümkündür. Âdiyât içinde nazîri bulunur. Fakat et ve kemikten, âb-ı kevser gibi suyun kesretle akmasının nazîri, âdiyât içinde yoktur.

Çünkü taştan su akması imkân dahilindedir. Âdiyât adı verilen alışılagelen normal hadiseler içerisinde benzeri bulunur. Fakat bir insanın et ve kemiğinden hayat suyu gibi suyun çoklukla akmasının benzeri, hayatın akışı içerisinde yoktur.

Dördüncü Misâl:

Su ile ilgili mucizelerin dördüncü misali:

Başta İmâm-ı Mâlik Muvattâ‘ kitâb-ı mu‘teberinde, Muâz Bin Cebel gibi meşâhîr-i Sahâbeden haber veriyor ki:

Başta İmam Malik b. Enes (ra) Muvattâ adındaki muteber hadis kitabında, Muâz b. Cebel[9] gibi sahabenin meşhurlarından haber veriyor ki:

Hazret-i Muâz bin Cebel dedi ki: “Gazve-i Tebük’de bir çeşmeye rast geldik. Sicim kalınlığında güç ile akıyordu. Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm emretti ki: ‘Bir parça o suyu toplayınız.’ Avuçlarında bir parça topladılar. Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm onunla elini yüzünü yıkadı. Suyu çeşmeye koyduk. Birden çeşmenin menfezi açılıp kesretle aktı. Bütün orduya kâfî geldi.”

Hz. Muâz b. Cebel dedi ki: “Tebük Gazvesinde bir çeşmeye rast geldik. Sicim (ince ip) kalınlığında zar zor akıyordu. Resul-i Ekrem (asm) “O suyu bir parça toplayınız” diye emretti. Oradakiler avuçlarında bir parça topladılar. Resul-i Ekrem (asm) toplanan o su ile elini, yüzünü yıkadı. Suyu geri çeşmeye koyduk. Birden çeşmenin menfezi açılıp çoklukla akmaya başladı. Öyle ki, bütün orduya yeterli geldi.”

Hatta bir râvî olan İmam ibn-i İshâk der ki: “Gök gürültüsü gibi, toprak altında o çeşmenin suyu gürültü yaparak öyle aktı.

Hatta bu hadiseyi aktaran diğer bir ravi olan İmam İbn-i İshak,[10] “o çeşmenin suyu toprak altından gök gürültüsü gibi büyük bir ses yaparak aktı” der.

Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm Hazret-i Muâz’a ferman etti ki: يُوشِكُ يَا مُعَاذُ اِنْ طَالَتْ بِكَ حَيَاةٌ اَنْ تَرٰي مَا هٰهُنَا قَدْ مُلِئَ جِنَانًا Yani “Bu eser-i mu‘cize olan mübârek su devam edip buraları bağa çevirecek. Ömrün varsa göreceksin.” Ve öyle olmuştur.

Resul-i Ekrem (asm) Muâz b. Cebel’e, “Ey Muâz! Eğer ömrün uzun olursa, buraları bahçelerle dolmuş olarak görmen yakındır” diye buyurdu. Yani “mucize eseri olan bu mübarek su akmaya devam edip buraları bağa, bostana çevirecek. Ömrün varsa göreceksin” demiş. Efendimizin dediği gibi de olmuş.

Beşinci Misâl:

Su ile ilgili mucizelerin beşinci misali:

Başta Buhârî, Hazret-i Berâ’dan ve Müslim, Hazret-i Seleme ibn-i Ekva‘dan ve sâir kütüb-ü sahîha başka râvîlerden müttefikan haber veriyorlar ki:

Başta İmam Buhârî Hz. Berâ’ b. Âzib’den[11] rivayetle ve İmam Müslim Hz. Seleme İbn-i Ekvâ’dan nakille ve diğer sahih hadis kitapları da başka hadis ravilerinden ittifakla haber veriyorlar ki:

“Gazve-i Hudeybiye’de bir kuyuya rast geldik. Biz bin dört yüz kişi idik. O kuyunun suyu elli kişiyi ancak idare ederdi. Biz suyu çektik. İçinde bir şey bırakmadık.

“Hudeybiye seferinde bir kuyuya rast geldik. Biz, yaklaşık bin dört yüz kişiydik. O kuyunun suyu ancak 50 kişiyi idare ederdi. Biz olan suyu çektik. Kuyunun içinde bir şey bırakmadık.

Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm geldi. Kuyunun başına oturdu. Bir kova su istedi. Getirdik. Kovanın içine mübârek ağzının suyunu bıraktı. Ve duâ etti. Sonra o kovayı kuyuya döktü. Birden kuyu coştu ve kaynadı. Ağzına kadar doldu. Bütün ordu, kendileri ve hayvanâtı doyuncaya kadar içtiler. Kaplarını da doldurdular.”

Resul-i Ekrem (asm) geldi. Kuyunun başına oturdu. Bir kova su istedi. Getirdik. Kovanın içine mübarek ağzının suyunu bıraktı ve dua etti. Sonra o kovanın içindeki suyu kuyuya döktü. Kuyu birden kaynayarak coştu. Öyle ki, ağzına kadar suyla doldu. Bütün ordu hem kendileri hem de hayvanları doyuncaya kadar içtiler. Su kaplarını da doldurdular.”

Altıncı Misâl:

Su ile ilgili mucizelerin altıncı misali:

Yine Müslim ve İbn-i Cerîr-i Taberî gibi hadîsin dâhî imamları başta olarak, kütüb-ü sahîha nakl-i sahîh ile meşhur Ebû Katâde’den haber veriyorlar ki,

Yine İmam Müslim ve İbn-i Cerir Taberî[12] gibi hadis ilminin dâhî imamlarının kitapları başta olarak sahih hadis kitapları kesin olarak nakledildiğine göre meşhur Ebû Katâde’den[13] haber veriyorlar ki,

Ebû Katâde diyor: “Mûte gazve-i meşhûrede, reislerin şehâdeti üzerine imdâda gidiyorduk. Bende bir kırba vardı.

Ebu Katâde şöyle diyor: “Meşhur Mûte savaşında, reislerin şahitliği üzerine orduya yardıma gidiyorduk. Bende bir su kırbası vardı.

Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm bana ferman etti: اِحْفَظْ عَلَيَّ  م۪يضَئَتَكَ فَسَيَكُونُ لَهَا نَبَأٌ عَظ۪يم  Yani ‘Kırbanı sakla. Onun büyük işi var.’

Resul-i Ekrem (asm) bana buyurdu ki, “Kırbanı muhafaza et! Onun büyük bir hayrı olacak” yani kırbanı sakla! Onun büyük işi var diye buyurdu.

Sonra susuzluk başladı. Yetmiş iki kişi idik. -Taberî’nin nakline göre, üç yüz idik.- Susuz kaldık.

Sonra sefer sırasında susuzluk başladı. Biz yetmiş iki (72) veya Taberî’nin nakline göre üç yüz (300) kişi susuz kaldık. 

Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm dedi: ‘Kırbanı getir.’ Ben getirdim. O da aldı. Ağzını ağzına getirdi. İçine nefes etti, etmedi, bilmem. Sonra yetmiş iki kişi geldiler, içtiler. Kaplarını doldurdular. Sonra ben aldım. Verdiğim gibi kalmış idi.”

Resul-i Ekrem (asm) bana “Kırbanı getir” dedi. Ben getirdim. O da kırbayı aldı. Mübarek ağzını su kırbasının ağzına getirdi. İçine nefes etti mi etmedi mi bilemedim. Sonra yetmiş iki geldiler. Hem kendileri içtiler hem de su kaplarını doldurdular. Sonra ben su kırbasını aldım. İçinde ilk verdiğim kadar su kalmıştı.”

İşte şu mu‘cize-i bâhire-i Ahmediye’yi (asm) gör. اَللّٰهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَيْهِ وَعَلٰٓي اٰلِه۪ بِعَدَدِ قَطَرَاتِ الْمَٓاءِ de.

İşte Hz. Muhammed (asm)’ın apaçık peygamberlik mucizesini gör. Allah’ım! Hz. Muhammed (asm)’a ve onun âline suların damlaları adedince salat ve selam eyle.

Yedinci Misâl:

Su ile ilgili mucizelerin yedinci misali:

Başta Buhârî ve Müslim olarak, kütüb-ü sahîha Hazret-i İmrân ibn-i Husayn’dan haber veriyorlar ki,

Başta Buhârî ve Müslim’in sahihleri olarak, sahih hadis kitapları Hz. İmran b. Husayn[14] adlı sahabeden şöyle haber veriyorlar:

İmrân der: “Bir seferde Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm ile beraber susuz kaldık. Bana ve Ali’ye ferman etti ki: ‘Filan mevki‘de bir kadın iki kırba suyu hayvana yükletmiş gidiyor. Alıp buraya getiriniz.’

İmran şöyle der: “Askerî bir seferde Resul-i Ekrem (asm) ile beraberdik. Susuz kaldık. Bana ve Hz. Ali’ye; “Filan yerde bir kadın hayvanına iki kırba su yükletmiş gidiyor. O kadını ve suyunu alıp buraya getiriniz” diye emretti. 

Ben ve Ali beraber gittik. Aynı yerde kadını su yüküyle bulduk, getirdik. Sonra emretti: ‘Bir kaba bir parça su boşaltınız.’ Boşalttık. Bereketle duâ etti. Sonra yine suyu o hayvandaki kırbaya koyduk.

Ben ve Hz. Ali, beraber gittik. Efendimizin emrettiği aynı yerde kadını su yüküyle bulup getirdik. Efendimiz (asm), “Bir kaba bir parça su boşaltınız” diye emretti. Boşalttık. Bu kaba boşalttığımız suya bereketlenmesi için dua etti. Sonra o suyu tekrar hayvanda yüklü haldeki su kırbasına koyduk.

Ferman etti ki: ‘Herkes gelsin, kabını doldursun.’ Bütün kafile geldi. Kaplarını doldurdular, içtiler.

Peygamber Efendimiz (asm), “Herkes gelsin, kabını doldursun” diye emretti. Sefere katılan bütün kafile hem içtiler hem de kaplarını doldurdular.

Sonra ferman etti: ‘Kadına bir şeyler toplayınız.’ Kadının eteğini doldurdular.”

Ardından Efendimiz (asm) bu defa şöyle emretti. “-İçtiğimiz bu suya karşılık- kadına bir şeyler toplayınız.” Kadının eteğini hediye ile doldurdular.

İmrân diyor ki: “Ben tahayyül ediyordum ki, gittikçe iki kırba doluyor. Daha ziyâdeleşiyor.

İmran, bu olayla ilgili diyor ki: “ben öyle hayal ediyordum ki, iki kırbanın içindeki su sanki gittikçe doluyor, artıyordu.

Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm o kadına ferman etti ki: اِنَّا لَمْ نَأْخُذْ مِنْ مَٓائِكِ شَيْئًا وَلٰكِنَّ اللّٰهَ سَقٰينَا Yani ‘Senin suyundan almadık. Belki Cenâb-ı Hakk bize hazinesinden su içirdi.’”

Resul-i Ekrem (asm) o kadına, “Biz senin suyundan almadık. Belki Cenâb-ı Hak bize kendi hazinesinden su içirdi” diye buyurdu.

Sekizinci Misâl:

Su ile ilgili mucizelerin sekizinci misali:

Başta meşhur İbn-i Huzeyme sahîhinde, râvîler Hazret-i Ömer’den naklediyorlar ki:

Başta meşhur İbn-i Huzeyme[15] es-Sahih[16] adlı hadis kitabında Hz. Ömer’den rivayetle naklediyor ki:

“Gazve-i Tebük’de susuz kaldık. Hatta bazılar devesini keser, susuzluktan içini sıkar, içerdi.

“Tebük Gazvesinde susuz kaldık. Öyle ki bazıları susuzluktan devesini keser içini sıkar, içerdi.

Ebû Bekri’s-Sıddîk, Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’a duâ etmek için ricâ etti. Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm elini kaldırdı. Daha elini indirmeden bulut toplandı. Yağmur öyle geldi ki, kaplarımızı doldurduk.

Bunun üzerine Hz. Ebû Bekir es-Sıddık (ra) Resul-i Ekrem (asm)’a susuzluğa karşı dua etmesi için ricada bulundu. Resul-i Ekrem (asm) dua için elini kaldırdı. -bir süre dua etti.- daha elini indirmeden üzerimize bulut toplandı. Yağmur öylesine geldi ki, kaplarımızı doldurduk.

Sonra su çekildi. Ordumuza mahsûs olarak hududumuzu tecâvüz etmedi.” Demek tesâdüf içine karışmamış, sırf bir mu‘cize-i Ahmediyedir (asm).

Sonra su çekildi. Ordumuza özel olarak ordunun kapladığı alanı taşmaksızın doğrudan ordunun üzerine yağdırıldı.” Demek oluyor ki, rastlantı eseri olarak değil, aksine Efendimizin sırf peygamberlik delili olarak gerçekleşen bir mucizesidir.

Dokuzuncu Misâl:

Su ile ilgili mucizelerin dokuzuncu misali:

Meşhur Abdullâh ibn-i Amr İbni’l-Âs’ın hafîdi ve dört imamın ona i‘timâd edip ve ondan tahrîc-i hadîs ettikleri; Amr ibn-i Şuayb’dan nakl-i sahîh ile haber veriyorlar ki, demiş:

Amr İbn-i Şuayb sahabenin ilmiyle meşhur olanlarından Abdullah b. Amr b. Âs’ın torunlarından biridir. Dört hadis imamının (Tirmizî, Neseî, Ebû Davud ve İbn-i Mâce) kendisine güvenip ondan hadis tahric[17] etmişlerdir. Amr İbn-i Şuayb adlı âlimden rivayetle sıhhati kesin olarak haber veriyorlar ki:

“Nübüvvetten evvel, Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm amcası Ebû Tâlib ile deveye binip Arafa civarında Zi’l-mecâz nâm-mevkie geldikleri vakit, Ebû Tâlib demiş: ‘Ben susadım.’ Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm inmiş, yere ayağını vurmuş, su çıkmış, Ebû Tâlib içmiştir.”

“Peygamber Efendimiz (asm) henüz kendisine peygamberlik verilmezden evvel, amcası Ebû Talip ile deveye binmiş olarak Arafat dağının Zil-mecaz[18] denilen yere geldiklerinde Ebu Talip, “Ben susadım” demiş. Sevgili Peygamberimiz (asm) deveden inmiş, yere ayağını vurmuş. Mübarek ayağını vurduğu yerden su çıkmış. Ebu Talip, çıkan bu sudan içmiştir.”

Muhakkikînden birisi demiş ki: “Şu hâdise nübüvvetten evvel olduğundan, irhâsât kabîlinden olmakla beraber, bin sene sonra aynı yerde Arafât çeşmesi çıkması, o hâdiseye binâen bir kerâmet-i Ahmediye (asm) sayılabilir.”

Hakikati en ince ayrıntısına kadar araştıran yüksek âlimlerden birisi şöyle demiş: “Şu hadise peygamberlikten önce gerçekleşmiş olduğundan mucizelerin irhasât kısmına dahildir. Bununla beraber bin yıl sonra da bu mucizenin gerçekleştiği yerde Arafat çeşmesinin akıyor olması Peygamber efendimizin velayetinin bir kerameti sayılabilir.”[19] Çünkü peygamberliğini icra ettikten sonra da bu su akmaya devam etmiştir.

İşte şu dokuz misâller gibi doksan misâl olmasa da, belki doksan sûrette rivâyetler, mu‘cizât-ı mâiyeyi haber vermişler.

İşte buraya kadar zikredilen suların çoğalmasıyla ilgili şu dokuz misaller gibi doksan misal olmasa da belki doksan ayrı şekilde gelen rivayetler, su ile ilgili mucizeleri bize haber vermişler.

Baştaki yedi misâl, ma‘nevî tevâtür gibi kat‘î ve kuvvetlidirler.

Bu dokuz misalin ilk yedisi manevî tevâtür derecesinde gibi kesin ve kuvvetlidirler.

Âhirdeki iki misâl, çendân o derece tarîkleri kuvvetli ve müteaddid değil, râvîleri çok değiller.

Sondaki iki misal ise her ne kadar önceki yedi misal gibi rivayet yolları çeşitli ve kuvvetli değil ve dolayısıyla bu iki hadiseyi nakleden hadis ravileri çok değiller.

Fakat sekizinci misâlde Hazret-i Ömer’den rivâyet olunan mu‘cize-i sehâbiyeyi te’yîd ve takviye eden ikinci bir mu‘cize-i sehâbiye,

Fakat suyla ilgili sekizinci misalde Hz. Ömer’den nakledilmiş olan cömertlikle ilgili mucizeye kuvvet veren ve pekiştiren ikinci bir cömertlik mucizesi şudur.

başta İmâm-ı Beyhakî ve Hâkim olarak kütüb-ü sahîha Hazret-i Ömer’den haber veriyorlar ki:

Başta İmam Beyhakî ve Hakim’in kitapları olarak sahih hadis kitapları Hz. Ömer’den haber veriyorlar ki:

Hazret-i Ömer Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’dan yağmur duâsını niyâz etti. Çünkü ordu suya muhtaç idi.

Hz. Ömer (ra), Resul-i Ekrem (asm)’dan yağmur duası yapmasını niyaz etti. Çünkü o an ordu suya fazlasıyla muhtaç haldeydi.

Resûl-ü Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm elini kaldırdı. Birden bulut toplandı. Yağmur geldi. Ordunun ihtiyacı kadar su verdi, gitti. Âdetâ yalnız orduya su vermek için me’mur idi. Geldi, ihtiyaca göre verdi, gitti.

Resul-i Ekrem (asm) dua etmek için mübarek elini kaldırdı. Birden -çok kısa bir süre içinde- bulutlar toplandı. Ardından yağmur geldi. Ordunun ihtiyacı kadar su verdi, gitti. Adeta sadece İslam ordusuna su vermek için görevliydi. Geldi, ihtiyaca göre yeteri kadar yağmuru verdi ve gitti.

Şu hâdise nasıl ki, sekizinci misâli te’yîd ve kat‘î isbat eder.

İşte bu hadise nasıl sekizinci misali pekiştirir ve gerçekliğini kesin olarak ispat eder.

Öyle de, şu hâdisede meşhur allâmelerden ve tashîhde çok müşkilpesend, hatta çok sahîhlere mevzu‘ deyip kabul etmeyen İbn-i Cevzî gibi bir muhakkik der ki: “Şu hâdise, Gazve-i Meşhûre-i Bedir’de vukū‘ bulmuş. وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّمَٓاءِ مَٓاءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِه۪ âyet-i kerîmesi, o hâdiseyi beyân edip ifade eder.”

Öyle de şu hadisede meşhur hadis âlimlerinden ve hadis tashihinde çok zor beğenen, çok titiz olan hatta sahih olduğu kesin olan birçok hadîs-i şerife mevzu’ deyip sıhhatini kabul etmeyen İbn-i Cevzî gibi bir muhakkik (hakikat araştırmacısı) bu mucizede anlatılan hadise hakkında şöyle der: “Şu hadise, meşhur Bedir savaşında gerçekleşmiştir. “Ve üzerinize gökten bir su indiriyordu ki, bununla sizi temizlesin”[20] ayeti bu mucizeye bakar, onu ifade eder.

Madem âyet o hâdiseyi gösterir. Kat‘iyetinde şübhe kalmaz. Hem duâ-yı Nebevî ile birden ve sür‘atle ve daha elini indirmeden yağmurun gelmesi, çok tekerrür etmiş. Tek başıyla bir mu‘cize-i mütevâtiredir.

Madem ayet-i kerime bahsedilen bu hadiseyi gösterir. Öyle ise gerçekleşmiş olmasında şüphe kalmaz. Hem de peygamber duasıyla birden süratli bir şekilde ve hatta daha elini indirmeden yağmurun gelmesi çok defa tekrarlanmış. Dolayısıyla Efendimizin duasıyla yağmur gelmesi hadiseleri tek başına mütevâtir mucizelerdendir. Mucizelerle ilgili bu haberlerin yalan olma ihtimali yoktur.

Bazı def‘a câmi‘de minber üstünde elini kaldırmış. Daha indirmeden yağmış. Tevâtür ile nakledilmiş.[21]

Bazı defalar mescidinde minder üstünde hutbe verirken mübarek elini dua için kaldırmış. Daha elini indirmeden yağmur yağmış. Tevatür ile -yalan olma ihtimali olmaksızın- nakledilmiş.

---